Po prezentacji praktycznego stosowania hipermodularyzacji i omówieniu między innymi systemu zarządzania sprzetem pora na głębszą analizę tego rozwiązania.
HiperModularyzacja jest na tyle praktyczna i pragmatyczna, że stosuję ją w odniesieniu do zarządzania zasobami fizycznymi i wirtualnymi. Sprzyja edukacji holistycznej, bioracej pod uwagę różne systemy.
Od strony użytkownika, mamy dwa ograniczenia, fizyczne i programowae.
Związane z wielkością ekranu oraz rozdzieczością
związane z użyciem przez oprogramowanie tego co jest wyświetlane, w przypadku większości systemów możliwypodział na stronę lewą i prawą, skróty klawiszowe są wspierane, druga opcja to wykrozystanie dodatkowego oprogramowania, które podzieli ekran na kratkę, wirtualną matrycę, w ten sposób możemy mieć na fizycznie ograniczonym wyświetlaczy więcej wykrytych obszarów do pracy z oknami aplikacji.
W praktyce niestety to nie działa tak jak byśmy oczekiwali, dlatego w modularyzacji warto trzymać się rozwiązań, które korzystają ze standardów dostępnych rozwiązań na większości systemów.
- HD 768p
- fullHD 1080p
- 2k 2560x1600
- 4k:
- 4096 × 2160 (full frame, 256∶135 or ≈1.90∶1 aspect ratio)
- 3996 × 2160 (flat crop, 1.85∶1 aspect ratio)
- 4096 × 1716 (CinemaScope crop, ≈2.39∶1 aspect ratio)
- gnome
- kde
- wayland
- x11